/

NEW GREAT RELEASES : PIANO EXPLORATIONS 2022

Listen in Spotify, Deezer, iTunes, Tidal, Qobuz, YouTube Music, Amazon Music, Shazam and more

Słońce - The Sun

Słońce jest centralną gwiazdą Układu Słonecznego. Jest to niemal idealna kula gorącej plazmy, podgrzanej do stanu żarzenia w wyniku reakcji syntezy jądrowej w jej rdzeniu. Słońce emituje tę energię głównie w postaci promieniowania świetlnego, ultrafioletowego i podczerwonego i jest najważniejszym źródłem energii dla życia na Ziemi.


Promień Słońca wynosi około 695 000 kilometrów (432 000 mil), czyli 109 razy więcej niż Ziemia. Jego masa jest około 330 000 razy większa od masy Ziemi i stanowi około 99,86% całkowitej masy Układu Słonecznego. Około trzech czwartych masy Słońca składa się z wodoru (~73%); reszta to głównie hel (~25%), ze znacznie mniejszymi ilościami cięższych pierwiastków, w tym tlenu, węgla, neonu i żelaza.


Słońce jest gwiazdą ciągu głównego typu G (G2V), nieformalnie nazywaną żółtym karłem, chociaż jego światło jest w rzeczywistości białe. Powstał około 4,6 miliarda[a] lat temu w wyniku grawitacyjnego zapadnięcia się materii w obszarze dużego obłoku molekularnego. Większość tej materii zebrała się w centrum, podczas gdy reszta spłaszczyła się w orbitujący dysk, który stał się Układem Słonecznym. Centralna masa stała się tak gorąca i gęsta, że ostatecznie zapoczątkowała syntezę jądrową w swoim jądrze. Uważa się, że prawie wszystkie gwiazdy powstają w tym procesie.


W każdej sekundzie jądro Słońca łączy około 600 milionów ton wodoru w hel, przekształcając przy tym 4 miliony ton materii w energię. Ta energia, której ucieczka z jądra może zająć od 10 000 do 170 000 lat, jest źródłem światła i ciepła Słońca. Kiedy fuzja wodoru w jej jądrze zmniejszy się do punktu, w którym Słońce nie jest już w równowadze hydrostatycznej, jej jądro ulegnie znacznemu wzrostowi gęstości i temperatury, podczas gdy zewnętrzne warstwy rozszerzą się, ostatecznie przekształcając Słońce w czerwonego olbrzyma. Obliczono, że Słońce stanie się wystarczająco duże, aby pochłonąć obecne orbity Merkurego i Wenus i uczynić Ziemię niezdatną do zamieszkania za pięć miliardów lat. Po tym zrzuci swoje zewnętrzne warstwy i stanie się gęstym rodzajem stygnącej gwiazdy znanej jako biały karzeł i nie będzie już wytwarzać energii w wyniku fuzji, ale nadal będzie świecić i wydzielać ciepło z poprzedniej fuzji.


Ogromny wpływ Słońca na Ziemię był znany już w czasach prehistorycznych. Słońce było uważane przez niektóre kultury za bóstwo. Synodyczny obrót Ziemi i jej orbita wokół Słońca są podstawą niektórych kalendarzy słonecznych. Dominującym obecnie używanym kalendarzem jest kalendarz gregoriański, który jest oparty na standardowej XVI-wiecznej interpretacji obserwowanego ruchu Słońca jako rzeczywistego ruchu. 


Więcej o Słońcu https://pl.wikipedia.org/wiki/Słońce

16.07.2023

Blogeinträge

Galaktyka Andromedy / Andromeda Galaxy - Messier 31

Andromeda Galaxy Messier 31
Andromeda Galaxy Messier 31

Galaktyka Andromedy jest galaktyką spiralną z ramionami i jest najbliższą galaktyką od Drogi Mlecznej, w której znajduje się Układ Słoneczny. Pierwotnie została nazwana Mgławicą Andromedy i jest skatalogowana jako Messier 31, M31 i NGC 224. Andromeda ma średnicę około 46,56 kiloparseków (152 000 lat świetlnych) i znajduje się w odległości około 765 kpc (2,5 miliona lat świetlnych) od Ziemi. 


Nazwa galaktyki pochodzi od obszaru ziemskiego nieba, w którym się ona znajduje - gwiazdozbioru Andromedy, którego nazwa pochodzi od księżniczki, która była żoną Perseusza w mitologii greckiej. 


Masa wirialna galaktyki Andromedy jest tego samego rzędu wielkości co masa Drogi Mlecznej i wynosi 1 bilion mas Słońca (2,0×1042 kilograma). Masa każdej z galaktyk jest trudna do oszacowania z jakąkolwiek dokładnością, ale przez długi czas uważano, że Galaktyka Andromedy jest masywniejsza od Drogi Mlecznej o około 25% do 50%. Zostało to zakwestionowane przez badania przeprowadzone na początku XXI wieku, wskazujące na prawdopodobnie niższą masę Galaktyki Andromedy i wyższą masę Drogi Mlecznej. Galaktyka Andromedy ma średnicę około 46,56 kpc (152 000 ly), co czyni ją największym członkiem Grupy Lokalnej galaktyk pod względem rozciągłości.


Oczekuje się, że galaktyki Drogi Mlecznej i Andromedy zderzą się w ciągu około 4-5 miliardów lat, łącząc się i potencjalnie tworząc gigantyczną galaktykę eliptyczną lub dużą galaktykę soczewkowatą. Z pozorną jasnością 3,4 Galaktyka Andromedy jest jednym z najjaśniejszych kosmicznych obiektów Messiera i jest dobrze widoczna z powierzchni Ziemi.

Więcej o tym obiekcie: https://pl.wikipedia.org/wiki/Galaktyka_Andromedy


NASA: https://www.nasa.gov/content/goddard/hubble-s-high-definition-panoramic-view-of-the-andromeda-galaxy


NASA: https://www.jpl.nasa.gov/images/pia15416-andromeda


ESA https://www.esa.int/ESA_Multimedia/Images/2015/01/Sharpest_ever_view_of_the_Andromeda_Galaxy

Andromeda Galaxy Messier 31

15.07.2023

Blogeinträge

IC 1396 Elephant's Trunk Nebula

03.07.2023

Mgławica Trąba Słonia to skupisko międzygwiazdowego gazu i pyłu w obrębie znacznie większego obszaru zjonizowanego gazu IC 1396, znajdującego się w gwiazdozbiorze Cefeusza, około 2400 lat świetlnych od Ziemi. Cały region IC 1396 jest zjonizowany przez masywną gwiazdę, z wyjątkiem gęstych globul, które mogą chronić się przed ostrym promieniowaniem ultrafioletowym gwiazdy.


Mgławica Trąba Słonia jest obecnie uważana za miejsce formowania się gwiazd, zawierające kilka bardzo młodych (mniej niż 100 000 lat) gwiazd, które zostały odkryte na zdjęciach w podczerwieni w 2003 roku. Dwie starsze (ale wciąż młode, kilka milionów lat, według standardów gwiazd, które żyją miliardy lat) gwiazdy są obecne w małej, okrągłej wnęce w głowie globuli. Wiatry z tych młodych gwiazd mogły opróżnić wnękę.


Połączone działanie światła z masywnej gwiazdy jonizującej i ściskającej brzeg obłoku oraz wiatru z młodych gwiazd przesuwających gaz z centrum na zewnątrz prowadzi do bardzo wysokiego ciśnienia, które wywołało obecną generację protogwiazd.

IC 1396 Elephant's Trunk Nebula
IC 1396 Elephant's Trunk Nebula
IC 1396 Elephant's Trunk Nebula

The Pinwheel Galaxy - Galaktyka „Wiatraczek” - Messier 101

Messier 101, M101, The Pinwheel Galaxy, Galaktyka Wiatraczek

02.07.2023

Blogeinträge

Galaktyka Wiatraczek (znana również jako Kółko Zębate, Messier 101, M101, NGC 5457 lub Arp 26) – galaktyka spiralna ze słabym jądrem i bardzo rozwiniętymi ramionami w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, 5,5° ponad ostatnią gwiazdą dyszla Wielkiego Wozu (Alkaid). Została odkryta w 1781 roku przez Pierre’a Méchaina, asystenta Messiera. Jej jasność wynosi 7,9m, a jej rozmiary na niebie 24,5' × 23,4'. Średnica M101 wynosi 170 tys. lat świetlnych, a jej masa jest w przybliżeniu równa 180 miliardom mas Słońca. Znajduje się w odległości 21 milionów lat świetlnych.


W galaktyce tej zaobserwowano do tej pory pięć supernowych: SN 1909A, SN 1951H, SN 1970G, SN 2011fe oraz SN 2023


Razem z innymi słabszymi galaktykami M101 tworzy grupę galaktyk M101. Oddziaływanie pobliskich galaktyk zaburzyło kształt M101 i spowodowało rozciągnięcie w przestrzeni chmur gazu. Przejście innej galaktyki, najprawdopodobniej NGC 5474, w pobliżu M101 około 250 milionów lat temu przyczyniło się także do wzrostu aktywności gwiazdotwórczej, dzięki której północno-wschodnie ramię galaktyki zawiera więcej młodych, błękitnych gwiazd. W Polsce widoczna przez cały rok (obiekt okołobiegunowy)


Widoczna przez lornetkę jako blada, zaokrąglona plamka o średnicy mniej więcej połowy tarczy Księżyca. Mimo że jest obiektem ósmej wielkości, ze względu na duże rozmiary kątowe jest mniej wyrazista niż można oczekiwać. 


John Dreyer skatalogował tę galaktykę w swoim New General Catalogue jako NGC 5457. Oprócz tego umieścił w katalogu jasne obszary należące do galaktyki (są to obszary H II i chmury gwiazd), które odkryli William Herschel, Bindon Stoney (asystent Williama Parsonsa) i Heinrich Louis d’Arrest: NGC 5447, NGC 5449, NGC 5450, NGC 5451, NGC 5453, NGC 5455, NGC 5458, NGC 5461, NGC 5462 i NGC 5471.

Wielka Mgławica w Orionie / Great Orion Nebula - Messier 42

Wielka Mgławica w Orionie / Great Orion Nebula - Messier 42

15/10/2021

Mgławica Oriona (znana również jako Messier 42, M42 lub NGC 1976) to rozproszona mgławica znajdująca się w Drodze Mlecznej, na południe od Pasa Oriona w gwiazdozbiorze Oriona,  i jest znana jako środkowa "gwiazda" w "mieczu" Oriona. 


Jest jedną z najjaśniejszych mgławic i jest widoczna gołym okiem na nocnym niebie z jasnością 4,0. Znajduje się w odległości 1 344 ± 20 lat świetlnych (412,1 ± 6,1 pc) i jest najbliższym Ziemi regionem formowania się masywnych gwiazd. Szacuje się, że mgławica M42 ma średnicę 24 lat świetlnych (więc jej pozorny rozmiar z Ziemi wynosi około 1 stopnia). Jej masa jest około 2000 razy większa od masy Słońca. Starsze teksty często odnoszą się do Mgławicy Oriona jako Wielkiej Mgławicy w Orionie lub Wielkiej Mgławicy Oriona.


Mgławica Oriona jest jednym z najczęściej badanych i fotografowanych obiektów na nocnym niebie i jednym z najintensywniej badanych obiektów niebieskich. Mgławica ujawniła wiele na temat procesu formowania się gwiazd i układów planetarnych z zapadających się obłoków gazu i pyłu. Astronomowie bezpośrednio zaobserwowali dyski protoplanetarne i brązowe karły wewnątrz mgławicy, intensywne i turbulentne ruchy gazu oraz efekty fotojonizacyjne masywnych gwiazd znajdujących się w pobliżu mgławicy.


Więcej na temat tego obiektu https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielka_Mgławica_w_Orionie


NASA:

https://science.nasa.gov/m42-inside-orion-nebula

https://science.nasa.gov/m42-great-orion-nebula

Wielka Mgławica oriona,

Diese Website verwendet Cookies. Bitte lesen Sie unsere Datenschutzerklärung für Details.

OK